Na het succes van zaterdag middag ben ik afgelopen woensdag middag weer even naar de
waterkant geweest ,dit keer zonder de verleiding van luidsprekers die de sint aan kondigden.
We begonnen onze vader en zoon sessie in een grote vijver waar wij als kleine jongens met schepnetjes de kleine snoekjes bij de stroompjes vandaan plukten.
Maar helaas was het enigste wat hier boven water kwam waren grote bladeren van de populieren die hier langszij stonden.
We besloten dan ook om een ander stekkie te zoeken.
Ik denk dat het belangrijk bij die kleine mannen is dat je het leuk en afwisselend houdt.
Dus stapten we in de auto en reden het dorp in
Het was zachtjes gaan motteren en het werd donkerder en donkerder.
Maar toen we op onze nieuwe stek aankwamen brak de zon alweer door de wolken en konden gaan doen waarvoor we gekomen waren.
Ik had de afspraak gemaakt dat als ik een snoek zou vangen dat hij de foto zou maken,en andersom.
Zoonlief liep naar een bruggetje en ik ging in de nabijheid van wat bomen staan.
Ik gooide in en Jaap deed vanaf het bruggetje hetzelfde.
Bij de tweede inworp had ik contact met een vis,ik riep naar zoonlief dat hij mijn kant op moest komen om straks de vangst te kunnen vereeuwigen.
Ondertussen was de vis die zich had aangemeld al meerdere keren door de slip gegaan,en werden de runs sterker en sterker,,,sterk beessie,,dacht ik en weer gilde mijn molen en werd een flinke boeggolf zichtbaar in het water.

,,Het is een grote ,,zei ik tegen de toeschouwertjes die inmiddels naast me stonden.
En weer ging de snoek er vandoor , meters dynema van mijn molen trekkend.
Maar na een dril die ik dit jaar nog niet had meegemaakt kwam de snoek onder de kant waar ik hem met de kieuwgreep probeerde te landen , wat de eerste keer echter door de snoek niet gewaardeerd werd en hij dit liet merken door er voor de laatste maal een sprintje uit te trekken.
Na deze laatste inspanning kon ik de snoek vrij makkelijk landen.
Nu bleek dat de snoek van een heel mooi formaat was, en na een foto die genomen werd door mijn zoontje(die zo’n grote snoek toch wel wat ,,eng,,vond)legde ik het meetlint langszij .
Precies 100 cm gaf deze aan.
Als ik 1 ding niet had verwacht dan was het wel om een metersnoek te vangen .
Rustig werd de snoek te water gelaten , na gestaard door meerdere kleine open mondjes.
Toen ik mijn onderlijn bekeek bleek dat mijn wartel het waarschijnlijk niet veel langer zou hebben uitgehouden.
Voldaan besloten we dan maar om naar huis te gaan.

Zaterdag middag.
Na de de metersnoek van woensdag stond ik ook nu weer samen met zoonlief aan de waterkant, dit maal bijgestaan door een vriend die ook zijn zoon had meegenomen.
Onze spinners en pluggen visten ieder mogelijke staanplaats af maar het enigste wat we onder de brug vandaan toverden was een baarsje.
De snoeken lieten het afweten
We besloten het daarom te gaan proberen bij het stroompje van vorige week zaterdag.
Het resultaat was 1 enkele baars die vakkundig door kleine Jaap werd geland.
Langszaam visten we de hele vijver af en staken de weg over naar de volgende.
Ook hier werd geen vis gevangen.
Hieruit blijkt maar weer dat de ene dag de andere niet is , en dat………….. is vissen.

MVG KJ