We hebben geen keus en moeten er gewoon weer op uit. Ondanks dat het mijn rijbeurt is, is Friso zo aardig geweest al vast de boot op te halen. Rond half zeven in de ochtend vertrekken we vanuit onze Boeskoolstad. Bij de trailerhelling is het nog een beetje nevelig, maar een flauw schijnend najaarszonnetje belooft dat dit snel zal verdwijnen. Normaliter is oktober de beste maand van het jaar. We zijn benieuwd hoe het vandaag zal gaan. De wind komt vandaag uit de richting noord-noord-oost, kracht 2. Op onze topdagen waaide er altijd een westen- of zuidenwind. We laten ons graag verrassen.

Terwijl ik Friso een bakje koffie inschenk haalt hij een Salmo-plugje met een grote zwemlip tevoorschijn. “Hier! Mag je hebben! Deze zat nog in de bek van die 96-er van vorige week”. Omdat ik het plugje niet ken, heb ik het even op internet opgezocht. Het is een salmo “Perch” in de firetiger-variant. We verbazen ons erover dat een snoek van bijna een meter een plugje van om en nabij de 7-8 cm kennelijk nog heel interessant vindt. Aan het plugje hangt een stukje gebroken onderlijn met kwalitatief goede wartels en spelden. Jammer voor de snoek dat de staaldraad zelf niet zo’n stabiele kwaliteit meer had…

We pakken eerst een stukje vaargeul mee. Bij het passeren van een fuik haalt Friso ineens bedenkelijk z’n Fatso binnen. “Hmmm… dat was dus de eerste.. Deze spinstang heb ik er vanmorgen nieuw aangeknoopt en moet je nu eens zien!” Beide kijken we naar een spinstang die alles behalve 180 graden is. Deze snoek geeft niet meer thuis en al trollend glijden er honderden meters water (en mogelijk ook andere meters) onder onze boot door. Ook passeren we tevergeefs de plek waar Friso vorige week die 110+ onfortuinlijk verspeelde. Als we de kleinere plas bereiken, zoekt Friso gelijk de 5 meter diepe geul op. Even later voel ik een snoek tot twee keer toe mijn kunstaas pakken. “Was het zeker een snoek?” vraagt Friso. De staart van de baarskleurige shad is er bijna afgebeten. “Yep.. het was er dus wel degelijk eentje”. Ik vervang de shad door een witte Mann’s grub en als we nogmaals over de geul komen wordt de grub keihard gepakt. Vijf minuten later ligt er een prachtige, vitale snoek van 99,5 cm in de boot. Net geen metersnoek, maar dat kan me niet zoveel schelen. Veel mooier kan je dag niet beginnen.

Tevreden vervolgen we onze weg en varen de gracht op. Na circa 200 meter onder een brug stopt Friso de motor en verkondigd er ook een te hebben. Voor het gemak wordt de snoek in het natte gras onthaakt. Hoppa! Met 90 cm de tweede negentiger vandaag. Friso ving deze snoek met een uit de kluiten gewassen stuk rubber; z’n witte gigagrub. Na de gracht blijkt dat de sluis pas over een half uur open gaat. We besluiten eerst wat te jerken en varen daarna de rivier op. De rivier is vergeven van een soort groene substantie. Het is geen draadalg of zoiets, maar een klein soort eendekroos. Vreemd, want het lag er vorige week nog niet. Op de rivier is het niet veel. Slechts 1 aanbeet na een behoorlijk stuk trollen. Wel is het er vergeven van de snoekbaarsvissers die stuk voor stuk doen alsof ze met een dood visje aan het vissen zijn. Wij weten wel beter.

Direct na de sluis grijpt een leuke snoek mijn Fatso tussen de kaken en gaat een gevecht in de oppervlakte aan. Op dat moment – zul je altijd zien – was ik net aan het bellen met een kameraad die net verkondigd vader te worden over een maand of 8. Omdat ik geen twee dingen tegelijk kan, verspeel ik de vis. Ik vind het niet zo erg omdat het waarschijnlijk toch een kleintje was. Inmiddels is het geweldig opgeklaard en genieten we zichtbaar van een heerlijk najaarszonnetje. Friso schiet de ene na de andere natuurfoto, als we ineens een snoek fanatiek zien jagen. Tientallen prooivisjes springen alle kanten uit en een mooie kolk verraadt dat het om snoek gaat. We wagen een jerkpoging, maar waarschijnlijk heeft deze z’n buik al vol.

We draaien de plas weer op als ik ineens een tik op mijn 30-60 grams Rozemeijer krijg. Die morgen verkondigde Friso dat Vincent die week ervoor behoorlijk wat aanbeten kreeg op de suspenderende Screaming Devil. Ik had dit onthouden en was er nu dus zelf ook succesvol mee. Met 80 cm een leuke snoek. We draaien een rondje om dezelfde plek nog eens aan te doen en weer pak ik een snoek op de devil; 82 cm.

Alsof de duivel ermee speelde (leuke woordspeling trouwens..), is het twee minuten later weer raak op exact dezelfde plek met hetzelfde stukje kunstaas! 3 snoeken in minder dan 10 minuten! Frappant genoeg kwamen ze allerdrie van hetzelfde bultje onder water. De laatste was 92 cm lang. Leuk detail was nog dat één van de snoeken zich al in het water had ontdaan van het kunstaas en daarna even versuft bleef liggen, waarna ik deze met een snelle beweging uit het water kon pakken.

Omdat ik op tijd thuis wilde zijn, besloten we weer koers te zetten richting trailerhelling. Onder een ophaalbrug wordt mijn Screaming Devil voor de 4e keer die dag getackeld. Het was een opmerkelijk getekende snoek van 75 cm. We vingen 6 snoeken uit 9 aanbeten; 3 negentigers, 2 tachtigers en 1 zeventiger. Alles behalve een slecht resultaat. We hebben het wel eens slechter gedaan met wind uit richting noord-noord-oost!

Good goan,
Wouter