Zaterdag, vandaag gaat het gebeuren na eerdere plannen was het de kunstaasvisserij vanuit de boot die toch weer meer bleef trekken omdat dit nu eenmaal veruit mijn favoriete visserij is. Maar vandaag gaan we statisch met doodaas vissen op een diepe put in de buurt, een echte wintervisserij voor mij alhoewel er van winter nog lang geen sprake is. Gijsbert en vriend Douwe gaan ook mee alsook onze trouwe viervoeter Spot die na iedere melding van de optonics als eerste bij de hengels staat. Om acht uur staan we aan het water en kan de opstelling van de hengels beginnen, als aas moeten de sardines van 15 tot 20 cm het waar gaan maken. Gijsbert en Douwe gaan samen op een ruime open plek zitten, ik zet mijn opstelling een 50 meter verder op.

De dieptes op deze put kan ik redelijk goed inschatten en ik weet dat het talud op deze plek redelijk snel naar beneden gaat. Zo komt er een sardien op 7 meter en één op 9 meter te liggen. Gijsbert en Douwe varieren in dieptes van 4 tot 9 meter met vier hengels dus zo worden de verschillende dieptes ruim benut. We zijn al ruim een uur verder als mijn optonic af gaat en de vis rustig lijn neemt. Maar dan lijkt de vis ineens te stoppen en komt de droparm onder de molen weer terug en zie ik de lijn op de top helemaal slob hangen. Eerst denk ik nog dat de vis omkeert en dus op mij aan komt zwemmen. Ik probeer het contact met de vis te zoeken maar dit komt er niet, sterker nog ik krijg helemaal nergens contact mee want ik blijk alles af te hebben. Ik vermoet dat de lijn achter iets scherps langs gegaan is op dit steile talud en ik de boel zo verspeelt heb want deze 35 honderste lijn die in de karpervisserij veelvuldig gebruikt wordt kan best wel veel hebben.

Ik ben nog maar net bezig om weer een nieuwe onderlijn aan te knopen of ook de tweede optinic geef een beet signaal. Ditmaal gaat het veel voorzichtiger en na twee of drie piepen blijft de top van de hengel zenuwachtig trillen. Ik besluit niet langer te wachten want ik vis tenslotte met twee dreggen dus is de kans van haken bijna honderd procent bij direct aanslaan. Ook deze keer wordt er contact met de vis gezocht door langzaam lijn binnen te draaien. En dat contact komt er deze keer en door de 3.60m lange hengel een ferme haal naar achteren te geven kan de dril beginnen. De vis blijft goed bonken onder de top maar moet de strijd al snel opgeven. Ze komt rustig tot aan mijn voeten en met de kieuwgreep kan ik haar zo uit het water liften. Eén dreg zit mooi gehaakt in de onderkaak en is er met een wip weer uit, na een korte fotosessie gaat ze er als een speer weer vandoor langs het diepe talud naar beneden.

Beide hengels worden weer voorzien van een verse sardien en gaan weer op dezelfde dieptes terug. Het duurt weer een uurtje als ik verderop het signaal van een optonic hoor. Het blijkt dat Douwe een aanbeet heeft en als ik bij hem arriveer staat hij al druk een vis te drillen. Deze blijkt beduidend sterker en gaat zelfs nog even door de slip heen, maar moet dan ook zijn meerdere bekennen tegenover de visser. Een mooie snoek komt voor onze voeten en ook deze vis kan ik zo uit het water liften. Ook nu weer één dreg gehaakt en deze keer mooi in het scharnier van de bek. Het systeem met twee dreggen en direct aanslaan blijkt perfect te werken en geeft geen lastige onhaak situatie's. Douwe gaat trost op de foto met deze 85cm lange snoek want deze karpervisser heeft zijn eerste statisch geviste snoek gevangen en dat nog wel op vertrouwde karper materiaal. De techniek scheelt dan ook niet veel van deze visserij, in principe zit er alleen een andere onderlijn en aas onder de hengel. Het wezelijke verschil in montage is dat wij met een schuivend lood vissen tegenover de vaste loodmontage van de karpervisser die de vis dus zelf haakt.

De hengel van Douwe wordt weer van een nieuwe sardien voorzien en gaat weer op zijn plek. Ik zak weer terug in mijn stoel achter mijn hengels maar op twee signalen van mijn optoncis na gebeurd er bij mij voor de rest van de dag niets meer. Douwe krijgt nog wel een duidelijke aanbeet maar slaat de vis mis doordat deze waarschijnelijk de zaak niet vertrouwd en voortijdig de sardien loslaat. Bij het binnendraaien van zijn aas ziet hij het snoekje er zelfs nog achteraan komen maar deze slaat niet meer toe. Gijsbert blijft zonder aanbeten zitten en had het geluk deze dag niet aan zijn zijde. De kop is eraf voor deze specifieke wintervisserij, nu nog een winter.........

Pieter Nederlof.