Voor maandag 28 juni staat er een dagje snoeken op het programma. De 28e? Dan speelt het Nederlands elftal toch die wedstrijd tegen Slowakije? Stimmt. Marco en ik zijn voetballiefhebbers, maar snoeken is eigenlijk nog leuker. Via een wereldontvanger kunnen we de prestaties van Oranje ook prima volgen. Bovendien is er geen hond op het water.

's Ochtends voor dag en dauw op. Gewoon mooi met deze korte nachten. Maandagochtend om half 5 sta ik bij 'San Marco' op de stoep. Een uur of wat later varen we het grote water op. Halverwege blijkt dat Marco in alle haast zijn insulinespuit en meer noodzakelijke benodigdheden voor een suikerpatiënt, in de auto liet liggen. Aangezien ik liever geen 'House'-praktijken in de boot wil, varen we even terug.

We beginnen de dag jerkend. Op een ondiep plateau zien we een paar plukken riet en fonteinkruid staan, maar snoek zien we er niet. De bedoeling is om driftend verschillend plekken uit te gooien met shads en jerkbaits. Voor de twijfelaars liggen er twee hengeltjes met een smakelijke aasvis uit. De eerste uren gebeurt er bar weinig. Niet zo vreemd, want het is compleet windstil. We besluiten in de buurt van de vaargeul te trollen totdat de wind zou aantrekken. Rond tienen gebeurt dat ook. Met de boot dwars op de wind, werpen we wat veelbelovende plekken uit.

Na een paar mooie driften waarbij de wind ons precies over de taluds leidt, krijgen we er vertrouwen in. Ik schrik van een plotselinge aanbeet. Een leuke snoek van een centimeter of 70 is de dader. Niets bijzonders, maar deze voelde als een hele overwinning. M'n handen ruiken weer eens naar snoek. Binnen 10 minuten daarna driften we van 5 meter naar een ondiepe plaat van ongeveer 2,5 meter. Plots is een dobber weg. Na de aanslag sta ik weer een 70-er te drillen. Van de aasvis is alleen nog een kop over. Als ik de snoek wil landen springt deze bijna in de boot en ontdoet zichzelf van de takel. Prima zo. Tegen 11.00 uur wordt het onaangenaam warm. We besluiten nog twee uurtjes door te doen. Als we binnen die tijd geen actie krijgen, breien we er een eind aan. Het laatste wapenfeit komt van een havik die prachtig het luchtruim siert. Snoek zien we niet meer. Het is mooi geweest en we zijn mooi op tijd terug voor de voetbalwedstrijd.

Dan, beste lezer, moet me nog iets van het hart. Het zal u niet ontgaan zijn dat ik de laatste tijd geregeld met Marco in de boot zit. De regelmatige lezer van snoeken.net kan niet meer om hem heen (dit is overigens niet dubbelzinnig bedoeld). Wat Lucien de Kroon is bij metersnoeken.nl wordt Marco bij snoeken.net. Daar komt bij dat ze zo griezelig veel op elkaar lijken, dat het bijna wel familie moet zijn. Weet iemand toevallig of Lucien een broertje heeft?! In ieder geval is Marco in twee jaar tijd een bloedfanatieke snoekvisser geworden. Fanatiek is dan eigenlijk nog een understatement. Persoonlijk denk ik meer aan een vrijwillige vorm van hersenspoeling. En, niet onbelangrijk, thuis komt Marco hier gewoon mee weg.

Het wordt tijd om mijn standpunt te maken: Marco ving veel snoek waarvan nooit een foto op deze site is geplaatst. Deze vissen worden niet in het weekend, maar gewoon gedurende een werkweek gevangen. Onze eigen Lucien verkeert namelijk in een zodanig luxe positie, dat hij voor het werk regelmatig op reis moet in binnen- en buitenland. Naast de bekende laptap + aktentas, liggen er dan ook altijd wel 1 of 2 hengeltjes ongeduldig bij Marco in de auto. Eventjes een hengeltje uitgooien in Zweden, Duitsland, Engeland, Oostenrijk of gewoon in eigen landje, valt dan niet op. En wederom; Marco komt hier gewoon mee weg. Maar, eerlijk is eerlijk, dat hij dit niet onverdienstelijk doet, blijkt uit onderstaande foto's. Enjoy.

Good goan,

Wouter