Dit weekend moest er toch echt 2 keer gevist worden. Dit omdat ik zeer binnenkort de sleutel van m’n nieuwe woning krijg en dan waarschijnlijk (lees bijna zeker) niet meer zo vaak kan vissen, snik! Op zaterdag waren Rick en ik van plan het grote water leeg te vissen. Dit door de grote bedden met “fountainkrout” uit te werpen.
De hele week werd het weerbericht in de gaten gehouden en datgene wat ze voorspelden kwam uit. Een ongelooflijke bak met wind. Een strakke zuidwester van 5-6 Beaufort knalde lekker over het water heen. Soms met een flinke uitschieter hier en daar. Tegen 7.15 in de ochtend kwamen we aan in het “beloofde land”. Een kwartiertje later had ik de eerste snoek al te pakken. Werpend met de grootste swimbait uit mijn collectie.
Eigenlijk konden we prima driften maken, de elektromotor trok het maar door het anker uit te gooien maakten we telkens een mooie drift. Rick was in het begin driftig in de weer met zijn spinnerbaitje (uiteraard met eigen gemaakt twisterstaartje) en wist op een gegeven niet of ie nu wel of niet vis had gehaakt. Nou vis, was het zeker. Een schitterend dikke baars van net geen 40 cm gleed even later soepel bij Rick in de hand.
Toen ik zei dat ik graag mijn snoek daarvoor had ingeruild werd mij toch even duidelijk verteld “hey, wie bint van snoeken.net, dat bint geen baarzen”. Ha, geweldig dit, en ik moet zeggen, hij had een punt. We vissen nog even verder en ik pak trollend nog 2 snoeken op dezelfde swimbait. Ook Rick pakt nog een leuke snoek en lost er jammer genoeg nog 2 in het zicht van de haven.
Vlak voor we even willen trollen in de vaargeul richting de cafetaria (waar ze potverdorie de gehaktballen niet klaar hadden) belt Pieter ons nog even. “Julie zitten toch niet op het grote water met dit weer of wel?” “Jazeker wel.” Zegt Rick triomfantelijk, niet wetende dat ik op dat moment hachelijke minuten beleef en denk, “was dit wel zo verstandig?”. Na een paar vaar- en stuurtips van onze (vaak bi’j te bang) gids gaat alles goed en kunnen we eten.
Daarna maken we de middag werpend vol maar valt het stil qua vangsten. Wel had Rick nog een losser, dacht ik.
De dag erna ga ik met Ralf een kleine rivier op. Niet zo vroeg ditmaal, want meneer had de dag ervoor een vrijgezellenfeest. Geen punt natuurlijk, met een beetje overleg komen we er wel uit. Tegen 11.45 liggen we in het water en om 12 u zijn we dan ook echt helemaal zeiknat. Ralf nog iets meer dan ik. Tja, waar had hij die regenbroek nou ook alweer neergelegd?
Kortom, ik heb me het eerste uur zitten bescheuren van het lachen totdat meneer zich realiseerde dat er geen houden aan was, en dat lekker nat ook niet verkeerd is zolang je maar lol hebt en het niet te koud is. Een parapluutje over de benen doet trouwens wonderen. Vol vertrouwen begon ik met de Fatso. Deze leverde de vorige keer hier met Sybren nog een metervis op. Na een uurtje of zo zonder actie deed ik er maar eens een oude vertrouwde fox shad aan in de baarskleur.
Dit bleek geen verkeerde keuze, want binnen 3 kwartier pak ik 3 leuke snoekjes, los er nog een en heb nog een beste aanbeet op eenzelfde shad van fox maar dan de nieuwe versie en aan de handhengel.
Ook Ralf begint er nu in te geloven en het wordt zowaar droog. Op mijn vraag of Ralf ook zo’n shad wil krijg ik een kort maar krachtig “Pff, wa denk ie wa nie? Tuulk nie”. Ik los de grootste vis van de dag op een swimbait en ook Ralf heeft kort achter elkaar 2 lossers. Later blijkt de oorzaak in plat geknepen weerhaken te liggen, terwijl ik nog steeds denk dat ie rubber had moeten gebruiken ;-).
Tegen 4 uur pakken we de paling in en zijn we beiden net op tijd thuis voor het eten. Nu maar hopen dat ik tijdens de komende maanden af en toe een dagje vrij kan maken in het weekend om toch een hengelte uit te gooien, want verhuizen is één, maar niet vissen….
Groet’n,
Marco Vogelzang